ผู้แต่ง: กัลยา พรหมเจริญ 58011112091

สาขา: สถาปัตยกรรมผังเมือง

อาจารย์ที่ปรึกษา: ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ดิฐา แสงวัฒนะชัย

ปีการศึกษา: 0

Keyword: เมืองเพชรบุรีมีความสำคัญในด้านเป็นเมืองหน้าด่านที่สำคัญของไทยในกลุ่มหัวเมือง ฝ่ายตะวันตกเมืองเพชรฯจึงได้ทำหน้าที่ต้อนรับอาคันตุกะทั้ง ที่เป็นผู้คนต่างวัฒนธรรม ต่างเชื้อชาติ ต้องคอยรับวัฒนธรรมและเทคโนโลยีแปลกใหม่ที่เข้ามา ซึ่งการซ้อนทับของยุคสมัยและการเป็นเมืองผ่านเหล่านั้นทำให้เมืองเพชรบุรีเป็นเมืองที่มีความหลากหลายทางด้านศิลปวัฒนธรรม ประเพณี สถาปัตยกรรมที่ต่อเนื่องยาวนานมาจนถึงปัจจุบันรวมทั้งวิถีชีวิต อาชีพ ภูมิปัญญา ที่ยังสืบทอดกันมาถึงปัจจุบันทำให้ เมืองเก่าเพชรบุรีถูกขนานนามว่าเป็นอยุธยาที่ยังมีชีวิต โดยชาวเมืองนั้นมีความผูกพันกับสายน้ำที่สำคัญอย่าง แม่น้ำเพชรบุรี ซึ่งเป็นแม่น้ำสายสำคัญที่ตัดผ่านเมืองโดยใช้ประโยชน์ทั้งอุปโภค บริโภค รวมถึงการ คมนาคมขนส่งที่มีความรุ่งเรืองในสมัยโบราณ สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ดำเนินงานอนุรักษ์และพัฒนาเมืองเก่า ตามระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยการอนุรักษ์และพัฒนากรุงรัตนโกสินทร์ และเมืองเก่า พ.ศ.2546 จึงได้มีการประกาศขอบเขตพื้นที่เมืองเก่าเพชรบุรีเพื่อกำหนดขอบเขตพื้นที่เมืองเก่า พร้อมรายละเอียดองค์ประกอบเมืองที่สำคัญในพื้นที่เมืองเก่า ซึ่งในปัจจุบันเมืองเก่าเพชรบุรีนั้นมีความซบเซา ได้รับการดูแลไม่ทั่วถึง มีความเสื่อมโทรมไปตามกาลเวลา ดังนั้นจึงมีความจำเป็นต้องมีการศึกษาจัดทำแผนและผังแม่บทการอนุรักษ์และพัฒนาบริเวณเมืองเก่าเพชรบุรี สู่การเป็นเมืองเก่ามีชีวิต เพื่อรักษาคุณค่าทางวัฒนธรรมประเพณี อัตลักษณ์ เมืองประวัติศาสตร์ ให้เกิดการเรียนรู้และสืบทอดมรดกวัฒนธรรม ควบคู่ไปกับการพัฒนาอย่างยั่งยืน และจากการวิเคราะห์ข้อมูลที่สืบค้นมา ทั้งในเรื่องศักยภาพ ปัญหา พฤติกรรมต่าง ๆของคนในพื้นที่นั้นสามารถนำมาสู่การออกแบบและเป็นแผนและผังแม่บทการอนุรักษ์พื้นที่เมืองเก่าเพชรบุรี